نمازهای پنج گانه به نهر جاری گوارایی می مانند که بر در خانه هایتان روان است وهر روز پنج بار خود را در زلال آن شست و شو می دهید، و دیگر هیچ پلیدی باقی نمی ماند.
حضرت رسول اکرم (صلی الله علیه و آله):
1? الصَّلاة مِعرَاجُ المُؤمِن
نماز، معراج مؤمن است.
کشف الاسرار، ج 2، ص 676
2. الصَّلاة نُورُ المُؤمِن
نماز نور مؤمن است.
نهج الفصاحه، ص 396
3. عَلَمُ الایمَان الصَّلاة
علامت و نشانه ایمان نمازاست.
شهاب الاخبار، ص 59
برای دیدن بقیه احادیث به ادامه مطالب برید
احادیث فراوانی درباره فضیلت تسبیح حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها از معصومین وارد شده است
در زیر به تعدادی از این احادیث اشاره می شود:
1- امام باقر(ع) درباره تسبیح حضرت فاطمه(س) میفرماید: «خداوند متعال با هیچ ستایشى، بالاتر از تسبیحات فاطمه زهرا(س) عبادت نشده است. و اگر چیزى افضل از آن وجود داشت، رسول خدا(ص) آن را به فاطمه(س) اعطاء میکرد»1
2- امام صادق(ع) نیز به فضیلت تسبیح بعد از نمازهاى واجب چنین اشاره کرد: «من سبح تسبیح فاطمه الزهراء(س) قبل ان یثنى رجلیه من صلاة الفریضه، غفر الله له. هر کس بعد از نماز واجب تسبیح فاطمه زهرا(س) را به جا آورد، قبل از اینکه پاى راست را از بالاى پاى چپ بردارد، جمیع گناهانش آمرزیده مىشود.»2
3- امام صادق(ع) فرمود :«من سبح تسبیح فاطمة(س)، فقد ذکر الله الذکر الکثیر. کسى که تسبیح فاطمه زهرا(س) را بگوید، خدا را به ذکر کثیر یاد کرده است.»3
4- روزى امام صادق(ع) ابوهارون را مخاطب ساخت و از تعلیم تسبیح حضرت فاطمه به کودکان سخن فرمود: «یا ابا هارون، انا نامر صبیاننا بتسبیح فاطمة(س) کما نامرهم بالصلاة، فالزمه، فانه لم یلزمه عبد فشقى. اى ابوهارون، ما تسبیح فاطمه(س) را به فرزندان خود سفارش میکنیم همچنانکه آنها را به نماز توصیه میکنیم. تو نیز بر آن مداومت کن. زیرا هر بندهاى که بر آن مواظبت و مداومت کند، سرانجام نیکو خواهد داشت.»4
5- امام صادق(ع) عظمت تسبیحات حضرت زهرا(س) در مقابل نمازهاى مستحبى چنین یاد کرد: «تسبیح فاطمة(س) فى کل یوم فى دبر کل صلاة احب الى من صلاة الف رکعة فى کل یوم. تسبیح حضرت فاطمه(س) در هر روز، به دنبال هر نماز، نزد من از هزار رکعت نماز (مستحبى) در هر روز، محبوبتر است»5
روزى شش نفر مرد زنا کردند، آنان را جهت صدور حکم شرعى و الهى بحضور خلیفه دوم آورده بودند، تا دستور مجازات آنها را دریافت کنند خلیفه دوم با عصبانیت گفت : هر شش نفر آنها را سنگسار کنید.
ولى على (علیه السلام ) فرمود: اى عمر، حکم بر خون و مال مردم نباید این قدر ساده باشد!! خوبست دستور دهى پیرامون زندگى این شش مرد گناهکار بررسى به عمل آورند، خلیفه دوم فرمایش على (علیه السلام ) را اطاعت کرد.
معلوم شد که نفر اول مردى مسیحى بود که با زنى مسلمان هم بستر شده بود.
على (علیه السلام ) فرمود گردنش را بزنید زیرا این مرد ذمى بود و در پناه حکومت اسلامى زندگى مى کرد و با این تعدى قرار ذمه را درهم شکست .
نفر دوم ، مردى زن دار بود و زنش هم در کنارش به سر مى برد لذا على (علیه السلام ) فرمود: بنا به فرمان قرآن سنگسارش کنند.
نفر سوم ، مردى عرب و مجرد بود و مجازاتش هم صد ضربه تازیانه بود که حضرت حکم را فرمود.
نفر چهارم ، برده اى بود که مرتکب زنا شده بود لذا مجازات بردگان نیمى از مجازات احرار است . حضرت فرمود: بیش از پنجاه ضربه شلاق کیفر ندارد.
نفر پنجم ، پسرى بود که هنوز به سن بلوغ نرسیده بود على (علیه السلام ) دستور داد که تعزیرش کنید یعنى تنبیهش کنند تا دیگران از این غلطها نکنند.
نفر ششم ، را حضرت دستور داد آزادش کنند چرا که آن مرد دیوانه بود اینجا بود که عمر به على (علیه السلام ) عرض کرد: لا ابقانى الله بعدک یا على ، پس از تو خدا زنده ام نگذارد زیرا اگر تو نباشى به لغزش هاى بزرگى دچار خواهم شد.
داستان از زندگانى امام على (علیه السلام) محمد رضا رمزى اوحدى /کتاب معصوم دوم ، ص
شیخ طوسی در کتاب خود به روایاتی از امام صادق(ع) اشاره می کند، مبنی بر اینکه امام وقتی ظهور می کنند مسجد الحرام و مسجد نبوی را تخریب می کنند و . . .
مسجدالحرام پس از رحلت پیامبر(ص) تاکنون بارها گسترش داده شده و از هر سو، بر آن افزوده شده است، اما با همه اینها باز هم به وضعیت اصلی و نقطه ای که ابراهیم(ع) برای آن خط کشی کرد، نرسیده است، زیرا پایه ها و حدود اصلی آن در حزوره ـنقطه ای میان صفا و مروه ـ است.
حجت الاسلام جواد جعفری، محقق و پژوهشگر این حوزه به برخی پرسش ها پاسخ می دهد.
آیا امام زمان با ظهور، برخی مساجد و خانه کعبه را خراب می کنند؟
در برخی روایات که در منابع حدیثی است، به وقایعی در دوران ظهور اشاره شده که به فرمان امام انجام می شود. شیخ طوسی در کتاب خود به روایاتی از امام صادق(ع) اشاره می کند. مبنی بر اینکه امام وقتی ظهور می کنند مسجد الحرام و کعبه و مسجد نبوی را تخریب می کنند و آنها را از نو برپایه اصلی بنا می کنند.
این حدیث از لحاظ سندی و اعتبار در نزد اهل سنت جای شک و شبهه ای ندارد و آن روایتی از عایشه است که پیامبر(ص) به عایشه گفتند: اگر قوم تو نزدیک به عصر جاهلیت نبودند و هنوز ایمانشان محکم نشده بود، من دستور می دادم کعبه را تخریب می کردند.
این حدیث نشان می دهد که کعبه دقیقا همان چیزی که در بحث روایت امام صادق(ع) آمده. در مورد پیامبر(ص) نیز آمده است؛ در عصر جاهلیت وقتی می خواستند کعبه را بسازند. چون نفقه فراوانی نداشتند و اموال زیادی نداشتند کعبه را کوچک ساختند تا بتوانند به ساخت و سازش برسند. برای همین در کعبه را بالا ساختند تا کسی نتواند وارد آن شود، و در ادامه حدیث آمده: اگر من می توانستم این کار را کنم، همان طور که حضرت ابراهیم ساخته بود، آن را می ساختم.
بنابراین تخریب کعبه به دست امام زمان(ع) یکی از آرزوهای پیامبر(ص) است و این تخریب برای توسعه و اساس اصلی که حضرت ابراهیم بنا کرده، می باشد. ولی باید توجه داشت که امام مساجدی که برخلاف قوانین اسلامی درست شده را تخریب می کند تا در بنای خودش دوباره ساخته شود.
اولین اختلاف : شیعه و اهل سنت
در عصر پیامبر اکرم صلى الله علیه و آله به دلیل دسترسى به وحى و حضور آن حضرت ، اختلاف اعتقادى چندانى در میان مردم نبود و اگر احیانا اختلافى پیش مى آمد، با مراجعه به آن حضرت برطرف مى شد. با رحلت ایشان و منقطع شدن وحى ، اختلاف نظرها و به دنبال آن منازعات اعتقادى آشکار شد. برخى از این اختلافها مانند اینکه آیا پیامبر رحلت فرموده یا همچون حضرت عیسى علیه السلام به آسمان رفته است و اختلاف بر سر مکان دفن پیامبر، به زودى رفع شد و همه پذیرفتند که ایشان از دنیا رفته و باید در مدینه دفن شود. اما پاره اى اختلافات عمیقتر از این بود که به سادگى حل شود و از این رو باعث پیدایش مذاهب گوناگون گردید و امت اسلامى را به فرقه هاى متعددى تقسیم کرد: نخستین اختلاف اعتقادى مهم ، بلکه مهمترین و بزرگترین نزاع دینى در تاریخ اسلام ، اختلاف بر سر امانت و خلافت پیامبر صلى الله علیه و آله بود.
پس از رحلت پیامبر اسلام صلى الله علیه و آله ، در حالى که على بن ابى طالب علیه السلام به دستور پیامبر مشغول مراسم تدفین او بود، عده اى از مهاجرین و انصار در محلى به نام ((سقیفه بنى ساعده )) جمع شدند و به نزاع درباره شخص خلیفه و امیر پرداختند. انصار پیشنهاد کردند که از آنها یک امیر و از مهاجرین امیر دیگر برگزیده شود. اما ابوبکر با نقل حدیث ((الائمه من قریش )) امامت را در قبیله قریش منحصر کرد و پس از آن عمر بى درنگ با ابوبکر بیعت کرد و دیگران نیز تبعیت کردند. اما گروه دیگرى از مسلمین که در راءس آنها على بن ابى طالب علیه السلام و اصحاب خاص پیامبر همچون سلمان ، ابوذر، مقداد، عمار، ابن مسعود و ...
هنگامی که می‌خواستند پیکر آیت‌الله حاج آقا حسین قمی را کنار «شیخ الشریعه» دفن کنند، موقع حفر قبر مقداری از قبر شیخ شریعت خراب شد و حاضران با تعجب دیدند پیکر آن فقیه فرزانه کاملاً تازه است، انگار که روز قبل به خاک سپرده‌اند.
«شیخ فتح‌الله شریعت اصفهانی» فرزند ملامحمدجواد معروف به آقا شریعت و شیخ الشریعه، یکی از علما و مراجع بزرگ شیعه در قرن چهاردهم هجری است. این روزها در دهه اول ربیع‌الثانی مصادف است با رحلت این عالم بزرگوار. به همین مناسبت گذری بر زندگی وی داشته‌ایم که خلاصه آن را در ادامه می‌خوانید:
